بررسی الگوی رفتار عابرین پیاده در گذرهای ویژه پیاده به وسیله مدل اتوماتای سلولی

گذر ویژه پیاده، یک فضای پیاده شهری است که علاوه بر تامین ایمنی شهروندان با حرکت در مکانی بدون حضور خودرو، موجبات ارتقای تعاملات اجتماعی و ایجاد تحرک در افراد جامعه را فراهم می کند. جهت ارتقای کیفیت این فضای پیاده شهری، این ضرورت وجود دارد که این فضا در راستای برآورده کردن نیازهای عابرین و بر مبنای الگوی حرکتی عابرین پیاده طراحی و تجهیز شود. در همین راستا، مطالعه و بررسی الگوی رفتار عابرین پیاده در گذرهای ویژه پیاده اهمیت می یابد.هدف از انجام این پژوهش، مطالعه و دستیابی به ویژگی های جریان حرکتی عابرین پیاده در گذرهای ویژه پیاده و نحوه ی انتخاب مسیر آنها براساس ویژگی های این مکان ها، تعیین پارامترهای رفتاری عابران پیاده دخیل در نحوه حرکت آن ها و ساخت مدل رفتاری عابران پیاده در گذرهای ویژه پیاده می باشد.  در این پژوهش، جهت بررسی الگوی رفتار عابرین پیاده در گذرهای ویژه پیاده، گذر ویژه پیاده خیام قزوین به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده است. تحلیل و بررسی الگوی رفتار عابرین پیاده با برداشت داده های موردنیاز از فیلم های تهیه شده از گذر ویژه پیاده و به کمک مدل اتوماتای سلولی انجام گرفته است. در این پژوهش از مدل های انتخاب گسسته، جهت مدلسازی جریان عابرین پیاده استفاده شده است. مدل انتخاب گسسته استفاده شده، مدل لوجیت می باشد. برخی نتایج حاصل از مدلسازی های انجام شده نشان می دهد افراد در محدوده مجاور کاربری تمایل به انجام حرکت غیر مستقیم به منظور مشاهده کاربری های اطراف و در محدوده خارج از مجاورت کاربری ها یا  تمایل به حرکت مستقیم به منظور عبور از طول گذر ویژه پیاده یا حرکت عرضی به منظور عبور از عرض گذر ویژه پیاده دارند. استقرار  موانع موجود در همسایگی های اطراف عابر به صورت نسبتا متقارن صرف نظر از ثابت، همسو یا ناهمسو بودن آن ها سبب انتخاب مسیر مستقیم توسط عابر می گردد.